باشه همشهری.باشع!قبول. همه همه زندگی, اصن کانسپت آفرینش, تبعید آدم به زمین , رانده شدن شیطان قانون جاذبه و نظریه بطلمیوس , مرگ و میر بشر , جنگ و خونریزی , فساد اجتماعی و سیاسی , آفتاب و مهتاب , امید و شور زندگی, سفر و فراق و هجران , عشق های بی فرجام , دوستی های ناکام ,دلتنگی های بی سبب, خود ویرانگری , قاعده تناسخ و سلوک عرفانی ,اصالت وجود سورن و پوچ گرایی شوپنهاور کلهم یک رنج ِ مفهومی است که هرکسی باز نمیشناسدش.که یارای بر زبان آودن نیست. برای تاب آوردن این رنج باید همه چیز را همان طور که هست پذیرفت عینهو شما.باید آخر خود درگیری و تضاد های درونی بود عینهو شما. بایست شب ها از شدت تفکر مثل جغد بیدار بود عینهو شما.باید عاشق سبیل های نیچه و کله کچل فوکو شد عینهو شما و باید از همه اینها لذت برد عینهو شما. اما همشهری این را هم بدان که همه ما در یک پارادوکس عظیم گیر کرده ایم. نیمی ادا و اطوار هایی ناشی از دانسته هایمان و موضوعاتی که قبولش داریم.نیمی دیگر ادا و اطوارهایی ناشی از ذاتمان. جوری ذات را با دانسته هایت منطبق نکن که ما به جای /انسان ِ زیادی انسان/ , میمونی بیش نبینیم. گاهی در این روزگار /خیام وار/ زیستن جسارت و شهامت بیشتری میخواهد. شل کن همشهری ... شل کن خودتو رو صندلی کنار من.
$ البته خود من هم گاهی وقتا شده که فاز غم و فلسفی برداشتم اما خب یسریا که فاز همیشه گیشون اینه چجوری زندگی میکنن؟:/