درست است که همه میدونن من عاشق اسپانیا هستم.درست که مکزیک را دوست دارم.درست که وسط تابستان دلم گوشه ای از سوئد را می خواهد.درست که بند ناف خاندان ما به کانادا گره خورده است. درست که گوشه ای از من در رومانی گم شده است,درست که مردن بدون دیدن موزه لوور خیانت است.اما امروز که عکس های نیلو و علیرضا را در یونان دیدم فهمیدم که چقدر زیبایی پشت ِ این کشور نهفته و چرا انقدر دیر متوجه این اساطیر کلاسیکی شده ام. به نظرم دنیا باید بعد از یونان باستان در اوج تمام میشد.همانجا که گایا از خائوس زاده می شود.همانجا که برای هر عظمتی خدا و الهه ای وجود دارد.دمتر الهه حاصلخیزی , ,اورانوس خدای آسمان و بهشت,آپولون خدای موسیقی و هزاران خدای دیگر برای پرستش.به اندازه تک تک آدم ها. این همه زیبایی و ظرافت درمجسمه ها وتصاویر ... جالب اینکه چقدر از لحاظ خلق و خو و حتی چهره شباهت زیادی به ما دارند...خالق ِ این همه شگفتی و خلاقیت واقعا چه کسی بوده که من ِ قرن بیست و یکمی را این چنین متحیر کرده؟چه خوب هنر آنجا معنا پیدا می کند!همانطور که نیلو در حال معرفی فرزندان زئوس بود,من هنوز فکرم پیش گایا و خائوس بود... تو هم به همان چیزی فکر می کنی که من فکر میکنم؟من مطمئن ــَم که همین طور بوده.می دانی,خدا/خائوس/ حوا /گایا/ را برای خودش ساخته بود.برای اینکه از تنهایی در آید.اما بعد ها به دلیل یکسری مسائل که بین شان پیش می آید دعوایشان می شود و کات می کنند.بر اساس اساطیر آفرینش یونان, گایا بدون هیچ جنس مذکری اورانوس را به دنیا می آورد و بعدها با خود او هم ازدواج می کند.بر اساس اساطیر ما یک شب که خدا پشت میز کارش نشسته بوده / میز کار یک نفره است؟خب آنموقع یکی از سرگرمی های خدا این بوده که حوا بیاد روی پاهاش بشیند و دلبری کند/ در حالیکه در یک دست ــَش جام باده بوده و در دست دیگرــَش یک تکه گل را به بدترین شکل ممکن و غیر ارادی ورز می داده است.این تکه گل سال ها در گوشه ای افتاده و خشک می شود.سر همان دعوایی که هیچوقت معلوم نشد برای چه بوده /سیب؟ طمع؟ شهوت؟ لجبازی؟کنجکاوی؟ میکائیل؟/ خدا به حوا می گوید/خلایق هر چه لایق.یکی می سازم شبیه خودت!برو با همان خوش باش,جنده خانم./ و اینطوری خدا خشمگین به اتاق ــَش می آید و گل را به خط تولید می فرستد.آدم / اورانوس/ به زمین/گایا/پا می گذارد و بقیه قصه که بهتر از من می دانید.
$ یکی توو plus هست همیشه منُ /گالاتئا/ صدا میزنه.
$$ تصویر : مرگ آدونیس اثر پیتر پل روبنس