ما در میان رقصیم رقصان کن آن میان را
داشتم برای رفتن به باغ آماده می شدم. توو آینه نگاه کردم.اضافه رژهای دور
لبم رو با دست پاک کردم.به نظر خوب می اومدم.خوب هم بودم واقعا.. بالاخره
تن دادمو موهامو هایلایت کردم.فقط برای اینکه چیز جدیدی واسه عرضه داشته
باشم. به قول جی کی با اینکه چیز مالی توو صورتت نداری آدم نمیتونه چشمشو
رو نمک پخش شده توو صورتت ببنده.حتی اگه اونم به نظر نیاد قوس کمرت چیزی
نیست که به راحتی فراموش بشه.همین تعریفِ کلیشه ایه که بهم اعتماد به نفس
میده.شیک و پیک کردم.پیراهن لختی پختی ِ کوتاهی پوشیدم. گوشواره و انگشتر
نقره ای که از اینستا سفارش داده بودم رو انداختم.خوش اخلاق بودم. به سیصدو
شصت و پنج روز سال فکر کردم.. به وقت هایی که مقعنه سرمه. موهام زیر مقعنه
درد میگیره میگوره. نور خورشید مستقیم رو کلم فوکوس کرده. من همچنان مقعنه
و مانتو مشکی تنمه.بداخلاق میشم. میخوام مثل فرفره دور خودم چرخ بزنم. مثل
طاووس پرهامو باز کنم. رقصنده ماهری بشم و بهترین رقصم رو با زنده ترین
آهنگ های دنیا برای بیناترین آدمها به نمایش بذارم. عرق کنم... حمام برم...
سیب گاز بزنم ...آب نمک قرقره کنم.. معجون درست کنم...با خمیر ریش شیو کنم...
$ مولوی
$ مولوی
3:34_1396/1/2