این جهان غرب عجب آدم های سرخوشی دارد.به تعطیلاتشان میگویند هالیدی.حالا هالیدیشان پانزده روز و یک هفته و چهار روز نیست.همه اش دو روز است.چنان برنامه ریزی می کنند و خوش می گذرانند انگاری یک ماه مرخصی با حقوق رفته اند.از خانه می کَنند و میروند کنار دریا آفتاب میگیرند.از شهر می کنند و میروند مزرعه با گاو و گوسپند و اسب خودشان را سرگرم می کنند.میروند جنگل بلوط می چینند و گوشت غزال کباب می کنند.از مرز های ازاد رد میشوند و سر میز صبحانه هتل یک کشور بیگانه چای لیمو و عسل وشکلات صبحانه بر بدن میزنند. آخرین روز های قبل از زمان روزه کارناوال برگزار می کنند که بیا و ببین.
همشهری های ما به هالیدی میگویند تعطیلات.چه یک ماه از کار خلاص باشند چه یک روز, بست در خانه می نشینند و منتظر قوم و خویش ها که از دور و نزدیک بیایند.غالبا به هر مناسبتی/عیدی , عزاداری ../ با گل و شیرینی و شربت و میوه کله سحر بر سر قبر صدساله عزیزی از دست رفته جمع می شوند.صندلی می چینند,فرش پهن می کنند و همانطور که آفتاب بر مغزشان میتابد تا ظهر به یکدیگر لبخند میزنند و از دیدن همدیگر ابراز خوشحالی می کنند.مثلا ما هم فکر نمیکنیم که میتوانستند این بریز و بپاش را در خانه به راه بیندازند ولی نمی خواستند زحمت اضافه بر دوششان بیفتد.عده ای مثل من هم فارغ از این قیود پاسوز خانواده می شوند.به احترام عمه محترم که بیست و شش روز دیگر یکسال از مرگش می گذرد باید در این تعطیلات بر سر مزارش حاضر می شدیم و از مرده خوار ها پذیرایی میکردیم.فردا هم مثل روز های دیگر بر سر کار حاضر میشویم.روی صندلی می نشینیم پایمان را روی هم می اندازیم و با همکار ها در مورد /تعطیلات خود را چگونه گذراندید/گپ میزنیم!
تا پایان دیروز من با صبوری و متانت قبول کردم.به جهنم که برنامه همدان و طالقان بهم خورد.روح عمه عزیزم در آرامش باشد.تعطیلی همیشه هست. به هر حال برای هر کس یکجور پیش می آید تعطیلاتش را سپری کند. اما ... سوختم..!آتش گرفتم ... وقتی فهمیدم پسر مرحومه با زن و بچه شیر پاک خورده اش هالیدی را در سواحل ترکیه سپری کرده اند.حالا تو بیا و بگو حسادت خوب نیست.