شما واقعا اینجوری هستین که اگه بفهمین فردا آخرین روز زندگیتونه راه میوفتین تو خیابون به مردم گل میدین , زنگ میزنین به دوستاتون بهشون میگید که چقدر دوسشون دارید, باهمه مهربون میشید و میبخشیدشون و سعی می کنید این ساعات آخر در کنار کسایی که دوسشون دارید لذت ببرید ...؟
من فکر نمی کنم هیچ کدوم از این کارارو بکنم.من اولش که بفهمم یکم دست پاچه میشم.بعد کلی غر میزنم که چرا زودتر خبر ندادن و الان وقت مناسبی نبود و من هنوز حمام نرفتم.شایدم برای اولین بار تو زندگیم یه قرص آرام بخش بخورم تا با طمانینه به این فکر کنم, چیکار میتونم بکنم که قضیه رو به تاخیر بندازم.
وقتی دیدم دستم برای تعلیق کوتاهه به فکر چندتا انتقام میفتم.آره ... این بهترین کاریه که میشه تو اون موقعیت انجام داد.دم آخری حداقل واسه یکی مفید باشم و بهش درس زندگی بدم.اینکه همه اتفاق ها و خرابی ها با بخشش درست نمیشه.گاهی باید تاوان اشتباهات رو داد تا ضرب المثل /مار از یه سوراخ دوبار گزیده نمیشه/ رو سر لوحه قرار داد.تا جمله /لذت انتقام بیش از بخشش هست/ اثبات بشه.بعضیا میگن کسی لایق مغفرته که از کرده اش پشیمون باشه.اما این راضی کننده نیست. باید توی ذهن آدما رسوخ کنه که هیچ وقت هیچ چیز مثل اولش درست نمیشه.هیچوقت قلبی که شکسته دوباره به دست آورده نمیشه.حس اعتمادی که تو دوستی ساخته شده و خراب شده برگردونده نمیشه. در بهترین حالت /تظاهر/ به طبیعی بودن میشه.گلی که خشک شده با یه دریا آب هم زنده نمیشه.پرنده ای که تو قفس مونده , آزادم که بشه بال ِ پرواز نداره.در خوشبینانه ترین حالت اون گل به یادمان نگه داشته میشه و پرنده فقط زنده میمونه.پس بهترین حالت اینه که من نبخشم و برم بشاشم به هیکل هر کی که منو تا الان تحقیر کرده و بهم آسیب زده.
$ بعد از همه این قضایا یه پاکت سیگار میگیرم , میرم یه گوشه میشینم و اولین سیگار عمرمو میکشم تا بیاد, منتظر ...
$$ Even until the last minute, I refused to eat the tablets , /revenge/ is better solution