... 248 ...

بالاخره اون آخر مردادی که براش روزشماری میکردم رسید. پنج شنبه برای من سی و یک مرداد بود.از موقعی که رفتم دفتر 2017 تا وقتی فرم تسویه حساب رو امضا میکردم نگاهم به دهنش بود که باز خواهش هاش برای موندنم و  زور زدن هزار بارش برای تغییر عقیدم شروع بشه...گفته بودم یه جا به زانو درش میارم.آورده بودم و داشتم لذت میبردم.پنج شنبه همه متوجه خوشحالیم شده بودند..مشتری ها.. بچه های انبار... مکانیک های تعمیرگاه.همه جور برخوردیُ در مقابل نبودنم می دیدم..ابراز خوشحالی بچه های سالن , چرت و پرتای کربلایی برای گفتن یه تیکه گنده کندی و رفتی  ..از تاسف های مصنوعی تازه واردا...هیچکدومش برام مهم نبود.فقط میخواستم از اون زندون فرار کنم و همین که توو چند قدمی ِ رهایی بودم احساس شعف داشتم.ساعت از یک گذشته بود و من داشتم کارامو جمع و جور میکردم تا همه چیز رو تحویل حسابدار جدید بدم..داشتم برای گیاهی بزرگه توضیح میدادم از فاکتور گودرزی انقدر مونده که چون دوتا حساب داره قاطی نکنین و فلان و بهمان که یهو بغض کرد و زد زیر گریه مثل ابر بهار...باورم نمیشه.گیاهی بزرگه داشت برای من گریه میکرد!برای رفتنم برای نبودنم...برای جای خالیم.این اولین باره یه نفر قبل مُردنم برام گریه میکنه.خیلی حرفه یکی که سنش دو برابر توئه برات گریه کنه.اون منو دوست داشت و من تا اونموقع نفهمیده بودم.. همیشه و همه جا از دل بزرگش تعریف کردم/از فول آلبوم های کلاسیکش هم../صبر و تحملش برام الگو بوده و اگه تا این لحظه اون خراب شده و آدماش رو تحمل کردم وجود خاطر آرومبخش اون بوده.جلو مکانیکا که دو به هم زن میدوننش از صداقتش دفاع کردم و هیچوقت جز صحبت های کاری چیزی بینمون رد و بدل نشد. باورم نمیشه این حس دو طرفه بوده.. باور نمیکنم اشکی به خاطر من در اومده باشه.. این که مدیر ارشدی مثل اون با سابقه اخراج بیش از شش تا پرسنل انقدر منو قبول داشته که رفتنم اینطوری بهم ریختتش یعنی من خیلی خفن بودم.خیلی به خودم افتخار میکنم .گیاهی بزرگه خیلی برام ارزش داری زن.خیلی...

$ کاش بلد بودم بغلت کنم..

1395/06/05