با دست پس زدن با پا پس کشیدن از من یه گاگولِ متعفن ساخته.همون یه ذره پس زدنم از ترس ِ رسوایی ِ دروغیه که گفتم.هیچوقت دروغ نگید.هیچوقت! تَکرار میکنم. هیچوقت!حتی به اندازه یه پشه مردنی.خالی بستن, قپی در کردن, چسی ناشتا اومدن و بلوف زدن همش یکیه.دروغ مثل جوهر میمونه یه لکه ریز و کوچیکش هم کافیه تا لباس ِ آدم رو به گند بکشه.برملا شدنشم مثل دندون درد میمونه با یه حمله گازنبری یهو مچتو میگیره و از هستی ساقطت میکنه.کور شم اگر دروغ بگم.هیچوقت دروغ نگید.منو ببینید.اگه واقعا آدم باشید درس عبرت میگیرید.