اونایی که پازل باز ــَن, همیشه پازل درست میکنن تا بدونن چقدر حواسشون هنوز به جزئیات هست.اونا از اینکه توی هزار تا دونه بفهمن هر کدوم چه مفهومی داره وقتی سرجاشون قرار نگرفتن لذت می برن.عده ای هم مثل من هندسه ای از بی فایدگی شکل میدن.و قبل از گذاشتن آخرین تکه برای تکمیل,ماحصل آنچه را که چندین ماه برایش وقت گذاشته اند را خراب می کنند و از نو می سازند.این کار ملال آور هربار تکرار می شود تا بی اعتنایی کامل بر آدم چیره شود.تنها به یک دلیل :آمادگی برای تحمل ناکامی ها,قبل از به دست آوردن پیروزی!
قسمت بد کنار هم گذاشتن تیکه های پازل این ِ که بفهمی بعضی از اون ها گم شده.برای همین ِ که عادت کردم قبل از چیدن هر پازل تیکه های اونُ می چینم و می شمارم. بعد که مطمئن شدم همش هست با خیال راحت شروع به درست کردنش می کنم.شاید برای همین ِ که کلی کار انجام نشده دارم!
قسمت بدتر ِ درست کردن پازل این ِ که بفهمی یکی تیکه هایی از اونُ برداشته.شاید واسه همین ِ که بی خیال بودن آدم ها و پشت کردنشون به حقیقت آدمُ اذیت می کنه.شاید واسه همین ِ که بیشتر از هرکس دیگه ای باید مراقب آدمای اطرافمون باشیم.اونا هستن که ممکنه بعضی تیکه هارو برداشته باشن.اونان که میتونن زخم هایی بزنن که تا ابد جاش بمونه ... اما خوشبختانه یه عده ای هستن که بیکار نمی شینن.دونه های گمشده رو خودشون نقاشی می کنن!
پازل تمثیلی از زندگــــــی ِ ...
$ قسمت فاجعه یه پازل این ِ که بدونی خودت بعضی تیکه های گم شده رو قایم کردی.
$$ تصمیم دارم در راستای این دو هفته باقی مونده تا نوروز یه مستند بسازم به اسم /چهارده روز بردگی .../