چرا باید بذارم بیست و چهار ساعت بگذره تا اثر دیدن یک فیلم یا خوندن کتاب بپره و بعد راجع بهش بنویسم؟ مسلمه که بعد از گذشت زمان, اون اثر به نظرم دیگه فوق العاده یا حداقل عالی اون طور که هنگام دیدن یا خوندن به نظرم اومده بود, نیست.اصن چرا باید این نظر مونده و سرد شده معتبرتر از نظر داغ قبلی باشه؟ عضو هیئت داوران جشنواره فیلم/کتاب منتخب نیستم که نظر منطقی و مستدل ارائه بدم. دوست دارم وقتی درگیر کتاب یا فیلمی ام و نظرم احساسیه بیان/ثبتش کنم. نظرات سرد شده رو همه جا میشه خوند. تو مجله و سایت های رسمی. همگی هم شبیه به هم ... اما نظرات داغ کجا میره؟ تو ریسایکل بین ویندوزمون که یه موقع بقیه متوجه نشن ما چه افکار پوچ و بچه گانه ای داریم ...
خب بعضی موقع هام پیش میاد زبان از شرح واقعه ای در اون لحظه و حتی بعد از گذشت یک هفته قاصره. مثل من, وقتی پرتغال کوکی رو دیدم و چیزی که راجع به این سکانس به ذهنم رسید این بود که /این منم وقتی میخوام لنز بذارم/