... 85 ...

صبح ها تا ساعت ده چرت میزنیم.بعد لیوان های چایمان را دست میگیریم و دور هم می نشینیم و از هر دری سخنی ... این برنامه هر روزه مان از وقتی رکودِ بازار دامان شرکت را گرفته,است.شروع کننده اکثر بحث ها آقای R است. همیشه هم با قصد و نیت قبلی موضوعی را مطرح میکند و کسی یا گروهی را به باد انتقاد میگیرد.امروز هم خانم Q را مورد هدف قرار داده بود.بعد از مقدمه چینی و کلی گیر و کش رو کرد به خانم Q و گفت شما چرا موقع نماز خوندن یا توو خیابون چادر سر میکنی اما اینجا موقع کار کنار میذاری؟من و آقای B چه فرقی با مردای دیگه داریم؟خانم Q رنگش پرید.بیچاره مونده بود چی بگه.یکم توو فکر رفت. یکم من من کرد بعد قاطعانه گفت خب من به شما اعتماد دارم. آقای R خنده اش گرفت.با همین جواب فهمید ادامه بحث بی فایدس.من هاج و واج در ادامه جواب خانم Q مونده بودم.نه برای اینکه نتونست استدلال خوبی برای چادر سر کردن یا نکردنش داشته باشه بلکه به خاطر اعتمادی که به آقای R و B داشت. دلم میخواست دستشو بگیرم و ببرمش پای سیستم آقای R بشونمش و تمام سایت ها و کلمه و عبارات پورن و مستهجنی که سرچ کرده و توو هیستوریش مونده رو نشونش بدم.یعنی حتی نمیدونه آقای B با خانمای همکار دست میده؟و صبح به صبح از کشیدن لپ کارمندای نمایندگی تهرونش غافل نمیشه؟ میخواستم همه چیزو بهش بگم و حس اعتماد رو توش بُکُشم.میخواستم نگاهش رو نه فقط به آقای R و B که به همه ی همکاراش و اصولا به محیط کار تغییر بدم.میخواستم معنی خنده های آقای R رو بهش بفهمونم و از این بی خبری درش بیارم.دلم میخواست با خودم فراریش بدم...

$ بالاخره این کارو میکنم.والله قسم که قبل رفتنم همه چیو بهش میگم.من از این تاریکی نجاتش میدم... فقط کاش مثل بره سنگین نشه.کاش مقاومت نکنه.