... 119 ...

توی کتاب ِ معروفی خونده بود /اندیشیدن یعنی تغییر کردن/.به اقتضای سن داشت رشد میکرد.حالاتش متغیر شده بود.همراه با بی ثباتی جسمی, از روحیه ی پایداری هم برخوردار نبود.خودش به این مسئله اذعان داشت که روی قول و قراراش نمیشه حساب باز کرد.از بعد آخرین رابطه ای که کشید بیرون و خودشو شناخت به هیچ کس هیچ قولی نمی داد.نظرش این بود میثاق یعنی درگیر بودن, اسیر و محدود شدن.یکی بهش گفت: ولی تو داری خیانت میکنی. گفت : اونی که به تو قول داد من ِ دیروز بود. من پوست انداختم.امروز یه نفر دیگم.منو ببین! من الان همون آدمی ام که باهاش قول و قرار گذاشتی؟ حتی خود تو .. وقتی وعده و وعیدایی به من ِ دیروز دادی,یه جور دیگه بودی ولی الان توام عوض شدی ,توام نو شدی.. ما حق نداریم همدیگرو مجبور به پایبندی ِ عهدی که دیروز دو نفر با شکل و ساختار و در یه فضای دیگه ای باهم بستن کنیم. ما خیانت میکنیم تا اندیشه بسازیم.تا بتونیم تغییر کنیم.قول دادن برای آدم ِ باهوش یعنی حماقت .