آدمایی که در تجرد والشون گل و بلبل و درخته , همونایی ان که از نامزدی به بعد آواتارشون رو به عکس شوهراشون تغییر میدن.دیگه نگم وقتی بچه دار میشن چه اتفاقی می افته..آدمایی که مدرکشون رو قاب میگیرن میزنن سینه دیوار , همونایی ان که بعد از ازدواج, همسرشون هم لقبشون رو یدک میکشه.یه شبه میشن خانم دکتر/خانم مهندس. حالا این وسط ممکنه خونه ای هم عوض بشه و متقابلا خانم ِ خونه هم. قاب مدرک, رویِ یه دیوار دیگه جا میگیره و عنوانش هم میشه نصیب بانوی جدید .آدمایی که عکس مرده هاشونو دور تا دور خونه میچینن گفتن نداره که با اطرافیان شون چه برخوردی دارن.حالا میرسیم به آدمایی که به پایان اجاره خونه شون نزدیک میشن.. نه تنها دست به سیاه و سفیدِ در و دیوارای خونه نمیزنن که یه ماژیک هم میدن دست بچه شون و بهش میگن:خودتو خالی کن مامان جان.بکش عزیزم.گه بزن به دیوار.عن بپاش رو زمین.از آدمایی که چرتکه به دست حساب کتاب تعداد آجرای زندگی بقیه رو میکنن هم سریع میگذرم.دیگه نمیگم..هم زدن نداره. دسته آخرم آدمای رذل و متفرعنی هستن که راجع به همه چی بیانیه صادر میکنن , شعار میدن , همه چی دونن و جوری میخشون رو به دیوار میزنن که نه فقط دیوار , خونه و هر چی که توش هست همه با هم هوار میشه. خب بذار بعد از آخـری هم باشه.. آدمایی که تنهاییتو می بینن.دل خورد شده ات رو لمس میکنن , غرور جریحه دار شدتو نادیده میگیرن و با جاکشی ای محترمانه تابلوهاشونو به دیوارت میکوبن.
$ کاش هر کی که میاد موقع رفتن, میخ ِ لق ِ زنگ زده اش رو هم بِکنه و با خودش ببره.
ینی ازونام ک گفتی ؟!
:/