اسکار شیندلر به هممون یاد داد که در دهنمونو گل بگیریم و کاری که درست هست رو انجام بدیم.نفوذ و قدرت اونو نداریم.زور بازو که داریم.اگر خیلی از آسایش و امنیتی که نسبت به کشور های همسایه داریم عذاب میکشیم.خیلی وجدانمون ناراحته که روزانه هزاران مرد و زن اخص کودک ِ بی گناه تلف میشن و شبا از رنج خوابمون نمیبره بریم دوش به دوش شون بجنگیم. پا به پاشون وایسیم.مگه غیر اینه که / whoever saves one life saves the world entire / . این کار موثر تر و دل گرم کننده تر از پست گذاشتن و شعار دادن و حمایت های تو خالی نیست؟ برای کاری که میتونید انجام بدید و نمیخواید دلسوزی نکنید.یه گوشه ساکت بشینید و نظاره گر باشید.اینطوری لااقل مضر نیستید. جنگ کشور های همسایه در ظاهر برای ایران تهدید به حساب میاد و شده استراتژی کمک های نظامی ما به اونها.اما واقعا همینجوریه که در ظاهر نشون داده میشه؟ پس چرا با شعار برقراری عدالت و تکریم حقوق انسانی؟ تف به این آزادی و عدالت. بیشتر به نظر میاد از این وضعیت سوء استفاده میشه.ما هم کم از کسایی که حقوق بشر رو نقض میکنن آدم نکشتیم.با تحریک عده ای برای دفاع از خاکشون و در اختیار گذاشتن کرور کرور مهمات و جنگ افزار باعث مردن و کشتن هزاران آدم میشیم.یادمون رفته شیندلر گلوله هایی ساخت که کار نمیکردن؟ اگه این امکانات در اختیارشون گذاشته نمیشد طی ده سال این همه آدم میمیردن بی اینکه زندگی کرده باشن؟دست کم مثل برده زندگی میکردن اما این شانس بهشون داده میشد که تغییر کنن.یاد میگرفتن با پنبه سر ببرن. ما اونارو سرگرم کردیم تا مفهوم /پیشرفت/ رو از یاد ببرن. چه قدر این فکر کثیف و هوشمندانه اس. شیندلر یک قهرمان محسوب میشه اما طبق قانون همه قهرمان ها که با فروتنی همراه ِ هیچوقت انتخاب ما نیستن.همه ته ته دلمون میخواد که نقش گئود رو داشته باشیم.پایه گذاری یک ایده و مستثنی شدن از اون قاعده . صحنه ای که تفنگش رو برمیداره و تصادفا یکی رو میزنه.اون زن میمیره . به همین راحتی برای چی زد؟ بهش پول داده بودن؟ تهدیدش کرده بودن؟کشتن بیشتر , مواجب بیشتر؟نه! مستی قدرت.
بدمست .