میگن فرق بین انسان با حیوان تووی عقل و غریزه است. اما اگه منصفانه و با
دقت به این قضیه بنگریم, می بینیم خیلی جاها انسان از غریزه اش استفاده
میکنه تا عقلش. در حالیکه که عقل بهش میگه فلان کارو نکن اون تابع غریزه
عمل میکنه.
مثلا هیچوقت عقل به زنی نمیگه این بچه ی تن لش ِ مفلوکی که مایه عذابت هست رو دوست داشته باش. یا مثلا وقتی وارد ِ عشقی یه طرفه میشین و طرف به هر نحوی از بودن با شما سر باز میزنه عقلتون میگه / جلو نرو.برات خوب نیست. پشیمون میشی و.../ اما شما طبق غریزه میرین سمتش.یا طرف زن و بچه داره.میدونی که با این نخ دادنات یه زندگی متلاشی میشه. عقل میگه /هووشَ.بزن بغل این همه آدم آزاد و تنها توو کوچه و خیابون ریخته/ اما شما جذب چیزی میشی که غریزه میگه برو سمتش.
پس تفکر یه توانایی متفاوت نیست.همش غریزه است و لاغیر.هممون یسری چیزا داریم یسری چیزا نه. مثلا تو میتونی مثل پرنده های مهاجر جهت یابی کنی؟
مثلا هیچوقت عقل به زنی نمیگه این بچه ی تن لش ِ مفلوکی که مایه عذابت هست رو دوست داشته باش. یا مثلا وقتی وارد ِ عشقی یه طرفه میشین و طرف به هر نحوی از بودن با شما سر باز میزنه عقلتون میگه / جلو نرو.برات خوب نیست. پشیمون میشی و.../ اما شما طبق غریزه میرین سمتش.یا طرف زن و بچه داره.میدونی که با این نخ دادنات یه زندگی متلاشی میشه. عقل میگه /هووشَ.بزن بغل این همه آدم آزاد و تنها توو کوچه و خیابون ریخته/ اما شما جذب چیزی میشی که غریزه میگه برو سمتش.
پس تفکر یه توانایی متفاوت نیست.همش غریزه است و لاغیر.هممون یسری چیزا داریم یسری چیزا نه. مثلا تو میتونی مثل پرنده های مهاجر جهت یابی کنی؟