بعضی آدما با رفتار یا لحن حرف زدنشون کار
ِ مرفین رو میکنن.وقتی توو آشوب ِخوددرگیری داری دست و پا میزنی,وقتایی که
منتظر لمس انگشت ِ اشاره ی کسی هستی تا از هستی ساقط بشی کسایی مثل آقای R
با از در واردشدنشون, با لبخندهای دلگرم کننده شون, با گفتن ِ سرسرانه ی
/ثبت بزن بره/ جوری آرومت میکنن که وقتی به خودت میای از پریشونی ِ چند
دقیقه قبلت خجل میشی و میگی چه مسائل پیش پا افتاده ای خواب رو از چشمات
گرفته بود؟ چه ساده و بیهوده بهم ریخته بودی؟ و چه کشکی کشکی داشتی کارتو
از دست میدادی.مسلما نگرانی و نومیدی های قبل هنوز پابرجاست اما نه دیگه از
جنس بغض و شب بیداری..
95/2/27
اومدم بالا تر .. دیدم بهتر شدی . گفتم خداروشکر.. باز کمتر غر و لندشو میخوندیم دختر ِ مردمو
آفرین