تـو درست میگفتی. زخـم های عشق زیادم مهلک نیستند.
ببین! من هنوزم زندم..
هانکه
یه لعنتی ِ. یه مریض به تمام معنا. یه مازوخیستی که مخاطبشو میشناسه و
میدونه مثل خودش دچار جنون ِ .یه روانی به اندازه پازولینی که سرتاسر فیلم
داره بهت تجاوز میکنه.تجاوز به معنای اصیل کلمه. هانکه فیلم ساختنُ
بلده.روانشناسی خونده.تووی هر صحنه اش باهات کاری میکنه که از فرط خشم و
انزجار نتونی تکون بخوری.. از تحقیر شاگردان توسط معلم , تا رفتن استاد به
سکس شاپ ونوشتن نامه ای مضحک برای معشوقه اش نشون دهنده بیماری و عقده های
اریکاست. درکنار همه این ها وجود مادری سلطه گر که با روح و اعصاب تماشاچی
بازی میکنه.هانکه میدونه موسیقی شست رفته کلاسیک Schubert
رو کجا به کار بگیره که مخاطب به ستوه بیاد.این مرد رحم نداره..آدم رو تا
سر حد مرگ آزار میده.لذت میبره و جایزه بزرگ کن رو میبره.میشائیل هانکه یه
ستمگر ِ که نمیشه /the piano Teacher/ ِشو ندید.
اگر Schubert گوش میکنید , اگر Amour ِ هانکه رو دید و ستایشش کردید این فیلم رو نبینید.
خاتون .